Ongeveer van 1989 tot 1994 was ik opbouwwerker in Spoorwijk. Het bestuur van de bewonersorganisatie Spoorwijk bestond toen onder andere uit Kitty Bergen Henegouwen (voorzitter) en Piet van Goch (penningmeester). Ook Piet Driessen vervulde een zeer actieve rol in de buurt. Later sloot Joop Hoekstra zich bij het bestuur aan. Een artikel in NRC Handelsblad uit 1990 illustreert hoe Spoorwijk er toen op stond:
Problemen in Haagse buurt leiden tot gespannen situatie; Spoorwijk is de verloedering zat
DEN HAAG, 22 sept. Neem nou Spoorwijk. Een Haagse buurt zoals zoveel andere achterstandsgebieden. ‘Probleem Cumulatie Gebieden’, heet dat in ambtelijke taal. Spoorwijk is in Den Haag een wat geïsoleerde wijk aan de grens van Rijswijk, voor het grootste deel gebouwd in de jaren twintig. De kwaliteit van de wijk is wisselend. Mensen die aan de rand van de wijk wonen zeggen liever dat ze ‘op de grens van Rijswijk’ wonen in plaats van in Spoorwijk. Het hart van de wijk, het Alberdingk Thijmplein, is er fysiek het slechtst aan toe. Vanuit hier is geen ontsnappen mogelijk. Hier woon je in Spoorwijk dat in de rest van de stad slecht staat aangeschreven.
Dat was de situatie in 1990. Alle hands aan dek dus, zou je denken. Maar de gemeente had als antwoord op de problemen de Wijkwelzijnsorganisatie opgericht. Het welzijn moet toenemen dan zouden de problemen van de wijkbewoners vanzelf verdwijnen, was de softe benadering. Ondertussen waren er ’s zomers en rond Oud- en Nieuw hevige rellen op straat, met name rond de kruising Alberdingk Thijmstraat – Hasebroekstraat en maakt extreem rechts er furore.
De Jeroenkerk werd gesloten en voor de sloop kon worden ingezet brandde het fraaie gebouw tot de grond toe af. De positief ingestelde bewoners moesten de mouwen opstropen: Dat deden Piet en Joop. Er moet een voorzieningengebouw komen met ouderenwoningen er bovenop: De Wissel. Er moest groen komen: Hof van Heden. Er moest kwalitatief goede nieuwbouw komen: Kijk om je heen. Het was een zeer drukke en actieve tijd: Overleg met de projectleider stadsvernieuwing, de corporaties, bouwteams, straatspeeldag, de Fram, de komst van drie gebedsruimten, de voortuintjesactie, het wijkfeest, de schaapscheerdag, de schoonmaakacties van de poorten, de jaarlijkse tocht op 4 mei met bus 18 naar het fusillade monument op de Parallelweg enz. enz.
En steeds kon de wijk een beroep doen op Piet en Joop. Het fundament van de wijk die van een ‘probleem cumulatie gebied’ de nette middenklasse buurt is geworden anno nu, is mede gelegd door deze twee mannen. Ga eens rustig op de bank zitten die als eerbetoon aan Piet en Joop is neergezet in het groen aan de Schimmelweg en denk terug.
De verlopen wijk Spoorwijk waar niemand wilde wonen tot de begeerlijke buurt die het nu is. Tuurlijk blijft er altijd nog werk aan de winkel, maar omdat we op de schouders kunnen staan van Joop Hoekstra en Piet van Goch die de weg hebben bereid staat Spoorwijk er heden, stralend bij!
Marko Fehres, Bureau Buurtactief